Skip to main content

बांते स्रेइ- एक सुखद स्वप्न

 Banteay Srei - बांते स्रेइ हे एक सुखद स्वप्न आहे. अंगकोरवाट मंदिर समूहातील काळी राखाडी मंदिरे, त्यांची अवाढव्य आणि कलापूर्ण रचना, त्यांचे ढासळणारे चिरे पाहून मन एकाचवेळी विस्मयचकित आणि खिन्न झालेले असते. अशा वेळी जेव्हा बांते स्रेइ समोर येते तेव्हा मन सुखावते. 

बांते स्रेइ अनेक कारणांसाठी पर्यटकांचे आवडते ठिकाण आहे. एकतर ह्या कामासाठी गुलाबी लालसर दगड वापरला आहे. त्यामुळे त्याला डोळ्यांना सुखावणारा सुंदर रंग आहे. दुसरे म्हणजे त्याचा आकार बाकी मंदिरांच्या आकारांच्या तुलनेत लहान आहे. शिवाय एकाच स्तरावर असल्याने अंगकोरवाटप्रमाणे वर जिने चढणे, उतरणे, अनेक किलोमीटर चालणे असे काही करायला लागत नाही. त्यामुळे ज्येष्ठ नागरिकदेखील संपूर्ण मंदिर बघू शकतात. तिसरे म्हणजे त्यावरील कोरीवकाम बऱ्याच प्रमाणात चांगले राहिले आहे. 

आत्तापर्यंत इतक्यांदा 'बांते स्रेइ' असे नाव घेतले. पण ते काय आहे ते सांगितलेच नाही. बांते स्रेइ आहे कंबोडियातील एक प्राचीन मंदिर. साधारण दहाव्या शतकात बांधले गेलेले हे मंदिर वेगळे आहे ह्याचे कारण म्हणजे हे तेथील एकमेव मंदिर आहे जे राजाने बांधलेले नाही . हे मंदिर बांधले आहे राजदरबारातील दोन जणांनी. त्यांची नावे होती यज्ञवराह आणि विष्णुकुमार. कदाचित राजाने बांधलेले नसल्यानेच मंदिराचा आकार लहान असेल. 

ह्या ठिकाणचे मूळ नाव होते ईश्वरपूर आणि मंदिराचे नाव होते त्रिभुवनमहेश्वर. तिन्ही जगांचा स्वामी असलेला शंकर इथली मुख्य देवता. काळाच्या ओघात मंदिराचे नाव बदलले. तिथल्या ख्मेर भाषेत आता नाव आहे Prasat Banteay Srei. नावावरील संस्कृत प्रभावामुळे आपल्याला अर्थ सहज कळतो . तो आहे सुंदर स्त्रियांचा महाल, किल्ला किंवा शहर. 

शंकराचे मंदिर असताना नाव असे का बदलले असेल? तर त्या मंदिरात असणारे स्त्रियांचे सुंदर पुतळे हे ह्याचे कारण असू शकेल. जनसामान्य एकमेकांशी बोलताना, कोणते शंकराचे मंदिर ह्याची खूण सांगताना म्हणत असतील की जिथे सुंदर स्त्रियांचे पुतळे आहेत किंवा स्त्रियांचे सुंदर पुतळे आहेत ते मंदिर!! 

देवता 

देवता 

अंगकोरवाटच्या मंदिरापेक्षाही हे मंदिर जुने असूनदेखील त्याच्या
तुलनेने सुस्थितीत कसे? तर त्याचे जीर्णोद्धार वेळोवेळी यशस्वी पणे करता आले. बऱ्याचदा केले गेले हेच कारण.

सियाम रीप पासून साधारण ३० किलोमीटर आणि अंगकोरवाट मंदिर समूहांपासून २०-२५ किलोमीटर अंतरावर आहे हे मंदिर. रस्त्यात लहान लहान गावे, शेते, झाडे,रस्त्यावर फुले,भाज्या विकणारे स्थानिक ह्या सगळ्यांत प्रवास अगदी पटकन होतो. 

मंदिर आणि प्रतिबिंब 
मंदिर आणि प्रतिबिंब 
मंदिर आणि प्रतिबिंब 
मंदिराभोवती खंदक, पाण्याचा कालवा, मग आत मंदिराभोवती सज्जा आणि त्याच्या आत एकामध्ये एक असलेले प्राकार अशी मंदिराची साधारण संरचना आहे. आम्ही गेलो तेव्हा पाण्याच्या कालव्यात कमळे फुललेली होती. 
कमलवनचिताम्बुः 
कमल पुष्प 
एकात एक असलेले प्राकार असल्याने बाहेरपासून आतपर्यंत थोड्या थोड्या अंतराने अशी प्रवेशद्वारे दिसतात. 

सुंदर कलापूर्ण द्वार 
बांते स्रेइमधील प्रवेशद्वाराची रचना साधारण अशी आहे. अतिशय सुंदर नक्षीदार खांबांची नाजूक चौकट. त्या द्वारशाखेवर भली मोठी त्रिकोणी आकाराची रचना. त्यावर रामायण महाभारत व इतर हिंदू कथांमधील प्रसंग कोरलेले. 

सज्जाचे मात्र आता फक्त खांब उरले आहेत. एकूणच बांते स्रेइमध्ये आच्छादित भाग कमी असल्याने इथे सकाळी लवकर किंवा संध्याकाळी उन्हे उतरू लागल्यावर जाणे सोयीचे होते. नाहीतर कडक उन्हाच्या माऱ्यामुळे मंदिर नीट बघता येत नाही. शिवाय प्रखर उन्हात फोटो चांगले येत नाहीत ते वेगळेच. 

आवार 
खांब - (मधला नव्हे !!- आजूबाजूचे !!)
खांबांवरचे कोरीवकाम देखील अगदी नाजूक आणि सुंदर आहे. 

नक्षीदार खांब 
नक्षीदार खांब 
तुम्हाला झूम करून बघता आले हे सगळे फोटोज तर त्या नक्षीचा आनंद घेता येईल. 

नक्षीदार खांब 
नक्षीदार खांब 
शैव मंदिर असल्याने शंकराशी संबंधित बरेच प्रसंग आपल्याला शिल्पात चित्रित केलेले आढळतात. 

नटराज 
इथे ह्या दरवाजाच्या द्वारशाखेवर जी त्रिकोणी रचना आहे त्यावर आपल्याला नृत्यमग्न शंकर - नटराज दिसतो आहे. एक हात आणि पाय भंगलेला असूनदेखील त्या नृत्याचे सौंदर्य आणि लालित्य लक्षात आल्यावाचून राहत नाही. द्वारशाखेवर देखील अतिशय बारीक सुंदर काम केलेले आहे. 

द्वारशाखा 
रावण गर्वहरण 
इथे आपल्याला कैलास हलवू पाहणारा रावण दिसत आहे. कैलास हलवण्यासाठी जोर यावा म्हणून त्याने जमिनीवर रोवलेले पाय, एका बाजूला झुकल्याने त्याची वाकलेली मान, त्यावरची त्याच्या दहा मस्तकांची एकावर एक अशी चमत्कृतीपूर्ण रचना, त्याच्या वस्त्रावरील चुण्या, कानातील कुंडले, मुगुटांवरची नक्षी इतकेच काय वेगवेगळ्या चेहऱ्यांवरचे निरनिराळे भाव आपल्याला ह्या शिल्पात पाहायला मिळतात. 

कैलासावर तीन थरांत अनेक आकृती दिसतात. खालच्या थरातले प्राणी घाबरलेले आहेत. काही पळत आहेत. मधल्या थरात प्राण्यांचे चेहरे असलेल्या मनुष्याकृती आहेत. अगदी वरच्या थरातले ऋषी विचार विनिमय करत आहेत. त्यांच्यावर आहेत कैलासावर बसलेले उमा महेश. पण दुर्दैवाने त्यांचाच फोटो आला नाही. खालच्या द्वारशाखेचा फोटो घेण्याच्या नादात वरचे महत्वाचे काही फ्रेममध्ये घ्यायचे राहून गेले हे तेव्हा लक्षातच आले नाही. 

पण मग बाकी फोटो पाहत असताना एका सुंदर दाराचा फोटो दिसला. त्यात हा संपूर्ण प्रसंग फोटोत आलेला होता. 

सुंदर दार 

रावण गर्वहरण 
वर बसलेल्या शंकरांचा पाय दिसतो आहे. मांडीवर पार्वती बसलेली आहे. शक्तिमान रावण कैलास हलवत असताना शंकरांनी केवळ पायाचा अंगठा खाली दाबून रावणाच्या गर्वाचे हरण केले ही कथा आपल्याला माहितीच आहे. 

आणखी एका द्वारशाखेच्या वर आपल्याला 'काळ' चित्रित केलेला दिसतो. शंकराचे एक रूप असलेला काळ, समयाचे प्रतीक असणारा काळ. 

काळ 
आणखी एक वैशिष्टयपूर्ण शिल्प आहे ते नृसिंहावताराचे. सहसा आपण पाहतो त्यात नृसिंहाच्या मांडीवर आडवा हिरण्यकश्यपू असतो. पण इथल्या शिल्पात मात्र हिरण्यकश्यपूचे तोंड आपल्याला नृसिंहाच्या मांडीवरून उलटे आपल्याकडे बघताना दिसते. दुसरे वैशिष्ट्य म्हणजे हिरण्यकश्यपूचा चेहरा दैत्यासारखा किंवा घाबरलेला न दाखवता सौम्य दाखवला आहे. त्यामुळे नृसिंह हिरण्यकश्यपूचा पोट फाडतो आहे का नाही असाच आपल्याला प्रश्न पडतो!! 

नृसिंह - हिरण्यकश्यपू 
नृसिंह - हिरण्यकश्यपू 

रामायण प्रत्येक देशात थोडे थोडे तिथले काहीतरी वेगळेपण किंवा लोककथा घेऊन प्रचलित झाले. कंबोडिया मधील रामायणात रावणाच्या आधी विराधाने सीतेला पळवण्याचा प्रयत्न केला होता व रामाने त्याला मारले होते अशी कथा आहे. त्याचे चित्रण आपल्याला एका शिल्पात दिसते. 

सीताहरण 
रामायणातील आणखी एक प्रसंग इथे दिसला तो म्हणजे वाली सुग्रीव युद्ध. सुग्रीवाच्या विनंतीवरून रामाने त्या युद्धात केलेला हस्तक्षेप आणि वालीचा वध. 

वाली-सुग्रीव युद्ध 

वैभवाचे, समृद्धीचे प्रतीक असणारी गजलक्ष्मी आपल्याला एका दारावर चित्रित केलेली दिसते. 

गजलक्ष्मी 
आता हा पुढचा फोटो पहा. अतिशय सुंदर रचना अत्यंत बारकाईने चित्रित केलेले हे संपूर्ण दारच नयनरम्य आहे. 

नक्षीदार दार!
पण मला तुमचे लक्ष वेधायचे आहे ते त्यावर कोरलेल्या खांडव वनाच्या शिल्पाकडे. इतके बारकाईने कोरलेले शिल्प आपल्याला आश्चर्यचकित करते. 

खांडववन दहन 
अग्नीला खांडव वन जाळायचे असते. पण जेव्हा जेव्हा तो प्रयत्न करतो तेव्हा तेव्हा इंद्र पाऊस पाडतो आणि खांडव वनाला लागलेली आग विझून जाते. कारण तिथला नागराजा तक्षक हा इंद्राचा मित्र असतो. 

मग अग्नी, अर्जुन आणि कृष्णाकडे भिक्षुकांचे रूप घेऊन जातो आणि मदतीची भिक्षा मागतो. मदत करण्याचे वचन दिल्यामुळे कृष्ण आणि अर्जुन अग्नीच्या मदतीला खांडववनाशी येतात. अग्नीने खांडववन भस्मसात करायला सुरुवात केल्यावर नेहमीप्रमाणे इंद्र पाऊस पडण्यास सुरुवात करतो. पण कृष्ण आणि अर्जुन अस्त्रे सोडून पाऊस रोखून धरतात. खांडव वन जळू लागते. प्राणी इतस्ततः धावू लागतात. वनातून बाहेर पळू लागतात.त्यांच्या मध्यभागी दोघेजण दाखवले आहेत ते ह्या आगीतून कसे वाचावे ह्याचा विचार करत आहेत. 

इतकी सगळी गोष्ट ह्या शिल्पात अत्यंत सुंदर रित्या, सर्व बारकाव्यांसह दाखवली आहे. तीन हत्ती असलेल्या रथात आरूढ इंद्र सर्वात वर. खरे तर एरवी तो ऐरावतावर असतो. मग आता तीन हत्ती का? त्याचे काही विशेष महत्व आहे का, ह्याची मला उत्सुकता वाटते आहे. इंद्राने वर्षाव केलेल्या पर्जन्यधारा, त्या अडवणारे कृष्णार्जुनाच्या बाणांचे कवच, जंगलातील वृक्षांची पाने, उडणारे पक्षी, घाबरलेले प्राणी, रथात आरूढ असलेले कृष्ण आणि अर्जुन ..किती म्हणून बारकावे टिपावे! नीट पाहिलेत तर दिसेल की रथाचे घोडे धावत आहेत ती गती पण स्पष्ट कळते आहे. त्यांची शेपटी हवेत उडते आहे. पण सारथ्याने लगाम ओढला आहे. त्यामुळे गतीला अवरोध झाला आहे. मागचे पाय दुमडले गेले आहे. इतकेच नाही तर घोड्यांच्या गळयातील माळेचे मणीदेखील हिंदकाळले आहेत. 

इतके आणि असे बारकावे शिल्पात कोरून अजरामर करणाऱ्या शिल्पकाराचे अपार कौतुक वाटते. आता मला सांगा, मंदिर लहान असले तरी इतकी सुंदर शिल्पे बघायला वेळ लागणारच ना! 

मंदिर 


द्वारपाल 
द्वारपाल 
द्वारपालांच्या अशा आकृती दरवाजांपुढे आहेत. त्या अगदी सजीव भासतात. आम्ही बांते स्रेइला गेलो होतो २५ डिसेंबर २०१२ ह्या दिवशी सकाळी. तेव्हाचे हे सगळे फोटो आहेत. अगदी आतपर्यंत मात्र जाउ देत नव्हते त्या वेळी. काहीतरी दुरुस्तीचे काम चालू असावे बहुधा. त्यामुळे आत शिवलिंग आहे की नाही ते पाहण्याची संधी मिळाली नाही. 

लाकडावर करावे इतके नजाकतीने केलेले दगडातील शिल्पकाम, सोन्यावर असावे इतके मौल्यवान, मिळालेल्या जागेचा इंच न इंच नाजूक आणि अर्थपूर्ण सुंदर आकारांनी आणि आकृतींनी व्यापलेला असे हे बांते स्रेइ , 'ख्मेर कलेचा मुकुटमणी', 'अंगकोरचे रत्न ' ही सर्व बिरुदे सार्थ करणारे असेच आहे. 

#banteaysrei #cambodia #siemreap #angkorwat #angkor #angkorwattemple #angkorwatcambodia #angkorthom #angkorwattour #angkortemple #siemreapcambodia #angkorwatsunrise #explorecambodia #siemreaptrip #siemrep #Pinktemple 








Comments

  1. वाह अगदी चवीने आणि भरपूर वेळ घेऊन लिहिलेला लेख अतिशय आवडला. भारताचा दैदिप्यमान इतिहास जपण्यासाठी तुम्ही मोलाची भर घातली आहे हे विशेष भावले!

    ReplyDelete
  2. वृंदा किती बारकाईने निरीक्षण केले आहेस मंदिराचे....आम्ही सुद्धा angorvat मंदिर पाहिले पण हे मंदिर नव्हते पाहिले व जरी पाहिले असते तरी तुझ्याइतकी निरीक्षणशक्ती व कल्पनाशक्तीची आमच्याकडे नक्कीच नाही....प्रणाम तुझ्या सर्वच शक्तींना !!!

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

देवरियाताल चंद्रशिला ट्रेक- भाग 1 - तयारी !!

  आपण स्वप्न पाहतो… आपण स्वप्ने पाहतो… त्यातील एखाद दुसरेच प्रत्यक्षात यावे म्हणून धडपडतो आणि बाकीची स्वप्ने कधीतरी नवलाईने आंजारायला गोंजारायला असावीत म्हणून त्यांना स्वप्न म्हणूनच राहू देतो.  हाय अल्टिट्युड ट्रेक हे माझे एक असेच स्वप्न होते, नेहमी भुरळ पाडणारे आणि तरीही प्रत्यक्षात आले तर इतक्या उंचीवर चालताना काहीशी धास्तीच वाटावी असे. त्यामुळे वर्षानुवर्ष ते स्वप्न प्रत्यक्षात न येता स्वप्नच राहिले होते.  नोव्हेंबरमध्ये माझी मैत्रीण धनश्री जगताप इंडियाहाईक्सबरोबर देवरिया ताल चंद्रशिला हा ट्रेक करून आली. तिच्याशी गप्पा मारताना या ट्रेकची सविस्तर माहिती मिळाली. मार्च एप्रिलमध्ये या संपूर्ण रस्त्यावर ऱ्होडोडेंड्रॉनची फुले फुललेली असतात असेही कळले… आणि मनातल्या स्वप्नाला पुन्हा एकदा जाग आली.  असे म्हणतात की देवरिया ताल म्हणजे जिथे यक्षाने युधिष्ठिराला प्रश्न विचारले ते तळे. वाटेत लागणारे तुंगनाथ हे तर जगातले सर्वात उंचावर असणारे शंकराचे मंदिर, पंच केदारापैकी एक. हे पांडवांनी बांधले आहे असे सांगितले जाते. ट्रेकचा समिट पॉईंट...

देवरियाताल चंद्रशिला ट्रेक - भाग 2 - सारी - देवरियाताल

दुसऱ्या दिवशी सकाळी ट्रेकला सुरुवात झाली तीच एका तीव्र चढणीने!! चढताना एका क्षणी मागे वळून आम्ही सारी बेस कॅम्पचा निरोप घेतला. परत येउ तेव्हा ट्रेक यशस्वीरित्या पूर्ण केला असेल की नाही, ते माहिती नव्हते. पण अनुभवसमृद्ध मात्र नक्की होऊन परत येऊ ह्याची ग्वाही मनातच दिली. सारी बेस कॅम्प 📷 Supan Shah रस्ता ओबडधोबड दगडांनी तयार केलेला होता. पण भुसभुशीत मातीत पाय घसरण्यापेक्षा दगड परवडले असे मनाला सांगत चढण चढत होते. 📷 Pawan Gowda ह्या फोटोवरून चढ किती होता त्याचा तर अंदाज येईल पण आम्ही सगळे कसे चढत होतो ते कळायचे असेल तर व्हिडिओ आहे ना! विडिओ - सम्राट दर्डा https://youtube.com/shorts/CJuWDSml8XU?feature=share रस्त्याचा सुरुवातीचा काही भाग लोकवस्तीतून जाणारा. पण तेथील घरेही अगदी तुरळक आणि तशी लांब लांब. हिरवीगार शेते मात्र दिसत होती. डोंगर उतारावर पायऱ्यांसारखे बांध घालत केलेली ही शेती संपूर्ण उतार जिवंत करत होती. The view 📷 Supan Shah 📷 Samrat Darda तासभर तीव्र चढणीचा रस्ता पार केल्यानंतर थोडया वेळाने तुलनेने जरा सपाट भाग आला तेव्हा हृदयाने थँक्यू म्हणायला सुरूवात केली!! तिथून चंद्रशिल...

देवरियाताल चंद्रशिला ट्रेक - भाग 3 - देवरियाताल -स्यालमी

ट्रेकचा तिसरा दिवस. कालचा सारी- देवरियाताल प्रवास तर खूपच छान झाला होता. पायही दुखले नव्हते की थकल्यासारखे देखील वाटले नव्हते. त्यामुळे उत्साहाने आजच्या दिवसाला सुरुवात केली. आजचा दिवस तसा अवघड असेल अशी, इंडियाहाईक्सच्या  वेब साईटवरचे वर्णन वाचून कल्पना आली होती. आज अंतर नऊ किलोमीटरपेक्षा जास्त होते. पण वाटेत अनेक शिखरे दिसणार होती. घनदाट जंगलातून जाणार होतो त्यामुळे अनेक पक्षीही दिसणार होते. त्याचीही उत्सुकता होती. सगळेजण देवरियाताल कॅम्पसाईट मधून बाहेर पडलो. अवघे एक दिवस वास्तव्य केलेले असले तरी मन थोडेतरी गुंतलेले असतेच.  देवरियातालच्या रस्त्याच्या डाव्या बाजूने एक जंगलवाटेचा फाटा होता. त्या वाटेने आम्ही निघालो. थोडा वेळ चालल्यावर आम्हाला पुन्हा एकदा चंद्रशिला शिखर दिसणार होते. अधून मधून दिसणारे हे शिखर आपल्याला कुठे पोचायचे आहे त्याची जाणीव करून द्यायचे, त्यानेही एक नवे बळ मिळायचे. पण आज आकाश इतके ढगाळ होते की शिखर दिसलेच नाही.उजवीकडे पुन्हा एकदा सारी गाव मात्र दिसले. 📷Cotrekker 📷Sumati Dhembre ह्या फोटोवरून कशा रस्त्याने आम्ही चालत होतो, चढ किती होता त्याची कल्पना येईल....

देवरियाताल चंद्रशिला ट्रेक - भाग 5- अंतिम भाग - बनियाकुंड- तुंगनाथ- चंद्रशिला

  📷Samrat Darda १५ एप्रिल, बनियाकुंड कॅम्पसाईट मधून काढलेला चंद्राचा सुंदर फोटो. त्या दिवशी शुक्ल पक्षातील सप्तमी किंवा अष्टमी असावी. कारण १७ एप्रिलला रामनवमी होती. सुंदर काळ्याभोर रात्रीचा सघन अंधार.. पौर्णिमा अजून साताठ दिवसांवर असली तरीही आत्तापासूनच तेजाळलेला चंद्र.. चमचमणारे, मध्येच ढगांच्या आड लपणारे चांदणे, आमच्या मनातील समिटविषयीची उत्सुकता..फार अनोखी रात्र होती ती.  उद्या पहाटे दोन वाजताचा वेकप कॉल असणार होता. आम्हाला आवरून, ब्रेकफास्ट करून तीन वाजता निघायचे होते. न विसरता घेण्याच्या गोष्टी तशा तर डे पॅक मध्ये भरूनच ठेवल्या होत्या. हेडलॅम्पच्या उजेडात सामान देखील आवरून ठेवले होते. पहाटे निघताना बाकी सामान मेन टेन्ट मध्ये नेऊन ठेवायचे होते.  इतक्या उंचीवर जायचे होते. काही तासांत आम्ही ४००० फुटांचा अल्टीट्युड गेन करणार होतो. झोपण्यासाठी डोळे मिटले खरे, पण मिटल्या डोळ्यांपुढेही बर्फाच्छादित शिखरांचीच दृश्ये तरळत होती. कधीतरी झोप लागली. सतत अधूनमधून जाग येऊन घड्याळात बघत होते. सगळे दोन वाजता उठणार, त्या आधी आपण आपले आवरून घेऊ या असा विचार डोक्यात होता तो बहुधा सतत ज...

देवरियाताल चंद्रशिला ट्रेक - भाग 4 - स्यालमी - बनियाकुंड

आदल्या संध्याकाळी भुरभुरत असलेल्या पावसाने हवेतला गारवा अजूनच वाढवला होता. इतक्या लहान तंबूमध्ये झोपण्याची पहिलीच वेळ होती. पण सुरुवातीचे दोन तास सोडले तर नंतरचे पाच तास चांगली झोप झाली. अगदी प्रसन्न जाग आली.काल एकदाच क्षणभर का होईना, मनात तरळून गेलेला,"आपण ट्रेक इथेच थांबवावा का?"ह्या विचाराचा आज कुठे मागमूसही उरला नव्हता. मनात होते,  "इरादे अगर पक्के हो, तो डगमगाए कदम क्यु? हौसले बुलंद हो तो सहमा सा हो मन क्यु? मंज़िल अब दूर नहीं.. बस संभल के चलना, कभी न रुकना, हार ना मानना, बस्स .. चलते रहना।" - वृंदा टिळक आमच्या सगळ्याच कॅम्पसाईट्स भन्नाट जागांवर होत्या. आजची स्यालमीची कॅम्प साईट देखील त्याला अपवाद नव्हती. नजर पोचेल तिथपर्यंत फक्त पर्वत रांगा आणि जंगल. मानवी वस्तीची जवळपास काहीच चाहूल नाही.  📷Samrat Darda  सगळ्यांचे आवरून वॉर्म अप करून आम्ही निघालो. आजचा सगळा रस्ता सुंदर असणार होता. काल इतके चढ उतार चढून उतरून आता सगळ्यांची चांगली तयारी झाली होती. शिवाय आज मी नीकॅप्स देखील घातल्या होत्या!! त्यामुळे समजा जरी आज रस्ता अवघड असला असता तरी काळजीचे काही कारण नव्हते....

ग्यानबोक पॅलेस, सेऊल, साऊथ कोरिया

राष्ट्रीय अस्मितेची चिन्हे परकीय आक्रमक पुसून टाकायचा प्रयत्न करतात, करतातच. जगभर अशी असंख्य उदाहरणे सापडतील. कारण त्याशिवाय त्यांना त्यांची सत्ता निर्माण करता येणार नसते. पण मग त्या त्या देशातील, देशावर प्रेम असणारे लोक काय करतात हे जाणून घ्यायचे असेल तर एक उदाहरण सांगते. आपल्याला सेऊल मधील ग्यानबोक  पॅलेस याच्याविषयी वाचायला हवे. ------------- तसा पोचायला आम्हाला थोडा उशीरच झाला होता. शेवटची इंग्लिश गाईडेड टूर चुकते की काय अशी भीती वाटायला लागली होती. अनेक कोरियन युवक युवती राजवाड्याकडे जाताना दिसत होते. विशेष म्हणजे त्यांनी पारंपरिक कोरियन पोशाख घातले होते. फार छान दिसत होते ते सगळे. आम्ही गेलो होतो, कोरियाच्या सार्वभौमत्वाचे मानचिन्ह असलेल्या ग्यानबोक पॅलेसला ( Gyeongbok Palace ) भेट देण्यासाठी.  तिकिटाच्या काउंटर जवळच राजवाड्याचे मुख्य प्रवेशद्वार आहे. त्याचे नाव आहे ग्वान्गमन गेट.( Gwanghwamun) . सेऊलच्या पुरातन इतिहासाचे प्रतीक असलेले हे प्रवेशद्वार १३९५ मध्ये बांधले गेले आहे. आज हे प्रवेशद्वार कोरियाची ओळख बनलेले आ...

Deoriatal - Chandrashila trek - Part 1 - Preparation

We dream… we dream about many things … but we strive to make only few of them a reality and leave the rest of the dreams as dreams only, to cherish them someday in our leisure time. A high altitude trek was one such dream of mine, always enthralling and yet a little daunting. So for years that dream remained a dream without becoming a reality. In November, my friend Dhanshree Jagtap did the Deoria Tal Chandrashila trek with Indiahikes. While chatting with her, I could get detailed information about this trek. She told that in March and April, rhododendron flowers will be blooming in this region … and the dormant dream was awakened once again. It is said that DeoriaTal is the lake where the famous Yaksha and Yudhishthira conversation had taken place. On the way to the summit, Tungnath is the highest temple of Shankara in the world, one of the Panch Kedars. It is said to have been built by the Pandavas. The summit point of the trek is Chandrashila. The place where Chandra did Tapas. It i...

Deoriatal Chandrashila trek - Part 2- - Sari to Deoriatal.

The next morning, the trek started with a steep climb!! At one point during the climb, we turned back and bade goodbye to the Sari base camp. It was not known whether we would successfully complete the trek or not. But I was sure that we will definitely come back with a life changing experience.   Sari Base camp  📷 Supan Shah The road was paved with rough stones. But while climbing I was telling myself that these stones were better than walking in the slippery soil. 📷 Pawan Gowda You can guess how much the climb was, from this photo, but if you want to know how we were climbing, there is a video! विडिओ - सम्राट दर्डा https://youtube.com/shorts/CJuWDSml8XU?feature=share The initial, few meters part of the road passed through populated areas. But the houses there were very few and sparse. Green fields were visible everywhere. Farming was done on the mountain slopes, by step method. This greenery enlivened the entire slope. The view 📷 Supan Shah 📷 Samrat Darda After walking o...

Deoriatal Chandrashila trek - Part 3- Deoriatal to Syalmi

 That was the third day of the trek. I was feeling contented. Yesterday's journey from Sari to Deoria was beautiful. Neither  were   my legs paining  nor was I feeling  tired.  Today was surely going to be a tough day.  I had read the description on the Indiahikes website, which gave a rough idea about the day. Today the distance was more than nine kilometers. But there were many peaks which will be visible on the way. We were going to pass through a dense forest, so there was a chance to watch variety of birds. So I was curious and excited about the journey.  All of us, left from Deoriatal campsite and started our journey.  Even though we had only been there for a day, we had already grown attached to the place. Even if it has only been a day, surely there is always attachment with the place.There was a fork in the forest path on the left side of the road to Deoriatal. We went that way. After walking for a while, most likely we were goi...

In Wai..with my aai!

When I was about to turn 50 ( this was long, long, ago in 2014 ), I decided that I will celebrate my birthday in the city where I took birth and with the person who gave me birth!! So here I was, in a small town called Wai, District Satara in the state of Maharashtra, India. I was coming to Wai after some decades and with faded memories. So the trip was an interesting mix of nostalgia and sightseeing. Aai - my mother, who was aged 85 at that time, was really happy to come to Wai! It was her birthplace, a place where she had stayed for the first two decades of her life, and also where her parents had stayed for a long time. She was flooded with memories and kept telling us about all the places. She kept on telling how many things have changed! Wai (other than being famous as my birthplace 😁) is famous for many beautiful temples (which are themselves wonderful pieces of architecture), seven picturesque ghats (steps built on the banks of river Krishna) and the building of ...