Skip to main content

अलिशान वन विभाग - जेव्हा जाल तैवानला, नक्की भेट द्या अलिशानला!

तैवानचे नाव सध्या चर्चेत आहे, सर्वत्र तैवानचे कौतुक होते आहे, ते तैवानने कोरोनाशी दिलेल्या अतिशय प्रभावी व यशस्वी लढतीमुळे!! जानेवारी २०२० पासून तैवानने, कोविड१९ विरूद्धच्या लढाईत परिणामकारक  उपाययोजना केली आहे आणि आतापर्यंत म्हणजे फेब्रुवारी २०२१ पर्यंत कोविडमुळे मृत्यू पावलेल्या व्यक्तींची संख्या एक आकडी म्हणजे ९ आहे. 

तैवान हा एक विकसित देश आहे. तैवान स्वतःला आरओसी (ROC) म्हणवतो- रिपब्लिक ऑफ चायना, म्हणजेच चीनचे प्रजासत्ताक आणि स्वत: ला पीपल्स रिपब्लिक ऑफ चाइना म्हणजेच कम्युनिस्ट चीनपेक्षा वेगळे करू इच्छितो.

आम्ही एप्रिल २०१५मध्ये तैवानला गेलो होतो तेव्हा तैवानमधील सर्वोत्तम ऋतुंपैकी एक ऋतु  होता. वसंत ऋतुची सुरुवात होती. त्यामुळे आम्हाला बरीच रंगीबेरंगी फुले दिसली. हवामान थंड होते पण थंडी असह्य होण्याइतकी नव्हती. 

आज मी 'अलिशान राष्ट्रीय वन क्षेत्राबद्दल' लिहित आहे. अलिशान हे युशान जवळ, मध्य तैवानमध्ये असलेल्या एका पर्वतरांगेचे नाव आहे. युशान म्हणजे जेड पर्वत. हा तैवान मधील सर्वात उंच पर्वत आहे, समुद्रसपाटीपासून सुमारे 3000 मीटर उंचीवर.

अलिशान म्हणजे अली पर्वत. हा समुद्रसपाटीपासून २०००- २७०० मीटर उंचीवर असल्याने, अगदी उन्हाळ्यातही इथे थंड वातावरण असते. अलिशान हे ढगांचा सागर, सायप्रसची जंगले, रंगीबेरंगी फुले आणि फॉरेस्ट ट्रेन यासाठी प्रसिद्ध आहे. आम्ही हे सर्व चमत्कार अनुभवू शकलो.

अलिशान राष्ट्रीय वन क्षेत्र तैवानच्या 'चियायी' काउंटीमध्ये आहे.

 



Chiyayi Train Station



😊


फॉरेस्ट ट्रेनचा चियायी ते अलिशान हा मार्ग असला तरी दरड कोसळल्यामुळे ह्यातील बराच मार्ग बंद आहे. 2023 मध्ये ह्या मार्गाच्या दुरुस्तीचे काम पूर्ण होईल.


आम्ही चियायीपासून अलीशानला जाण्यासाठी टॅक्सी केली. हा डोंगराळ प्रदेश असल्याने रस्ता खूप वळणांचा आणि निसर्गरम्य सौंदर्याने नटलेला आहे.


Along the road!





Along the road!


चियायी ते अलिशान प्रवासाला सुमारे दोन तास लागतात. जेव्हा आम्ही अलिशानला पोहोचलो तेव्हा नेमका अलिशानमध्ये पाऊस पडत होता. पाऊस, वारा आणि थंड हवा सगळे मिळून खरोखरच खूप थंडगार बनले! 

 मॅपलच्या सुंदर लाल पानांनी आणि अनेक प्रकारच्या रंगीबेरंगी फुलांनी आमचे स्वागत केले.

 

Maple leaves



Cherry Blossom


अलिशानमध्ये, तुम्हाला कुठेही जायचे असो, तिथे जाण्यासाठी एकतर काही पायर्‍या चढायला लागतात किंवा उतरायला लागतात!! थंड हवेमुळे थकवा मात्र जाणवत नाही.



 






पण हे सगळे चढउतार, न कंटाळता पार करण्याचे बक्षीस फारच छान होते! आम्हाला उत्कृष्ट शाकाहारी भोजन मिळाले. अलिशान हा भाग बांबूच्या शाकाहारी पदार्थांसाठी, आल्याच्या पेयासाठी आणि चहासाठी प्रसिद्ध आहे.



Bamboo stir fry



Crispy puffs 

 

आमचे जेवण होण्याची वाट पाहत, पाऊस बाहेर उभा होताच! आम्ही बाहेर आलो तर समोर हे दृश्य!









दुपारी आम्ही जंगल टूर घेतली. 


@4. 42 p.m.


अजूनही पावसाची रिपरिप चालूच होती. सगळी फुले पावसाने गच्च भिजली होती. ह्या ट्रेल चे नावच साकुरा ट्रेल होते. त्यामुळे मला अगदी मनसोक्त, तृप्त होईपर्यंत साकुरा -चेरी ब्लॉसम बघता आले. 








 



 













Part of the trail


अलिशान हे मूलतः लाल सायप्रसच्या झाडांचे घनदाट जंगल होते. तिथे वनवासी लोकच मूळ रहिवासी होते. नंतर १९व्या शतकात चीनी लोक आले. जपानच्या आक्रमणानंतर, जपानी राज्यकर्त्या लोकांनी मोठ्या प्रमाणात झाडांची कापणी सुरु केली. 

ही कापलेली लाकडे घेऊन जाण्यासाठी फॉरेस्ट ट्रेन सुरू झाली आणि हळूहळू लोकांच्या लहान लहान वस्त्या झाल्या आणि अशाप्रकारे जंगल परिसरात गावे वसवली गेली. 

आम्ही एक अतिशय विलक्षण गोष्ट पाहिली, ती म्हणजे ट्री स्पिरिट पॅगोडा. हे १९३५ मध्ये बांधले गेले होते. अलिशान जंगलात काही हजार वर्षे जुनी झाडे आहेत. जेव्हा ती झाडे कापली गेली, तेव्हा त्यांच्या आत्म्यांना वंदन करण्यासाठी, पूजा करून त्यांना शांत करण्यासाठी हे मंदिर, तिथे जंगलात बांधले गेले होते.



📷 Commons Wikimedia



📷 Commons Wikimedia

 

ही वर्तुळे, वृक्षांच्या वार्षिक वाढीची जी वर्तुळे खोडावर असतात, त्याचे प्रतीक आहेत. प्रत्येक पायरी म्हणजे 500 वर्षांची कालगणना. अशी एकूण ३००० वर्षे इथे दाखवलेली आहेत. समोर एक मंदिर आहे. ते बंद होते म्हणून वरून पायऱ्यांवरूनच त्याचा एक फोटो काढला होता.






आम्ही तिथे एक सुंदर तळे पाहिले. त्याविषयी काही मनोरंजक लोककथा देखील आहेत. त्या वेळपर्यंत मुसळधार पाऊस पडायला लागला होता, म्हणून पोंचोच्या बाहेर मोबाईल काढून, तळ्याचे फोटो काढण्याची हिम्मत केली नाही. 

दुसर्‍या दिवशी, पहाटे २.३० च्या सुमारास उठून यु शान पर्वतावर फेरफटका मारण्यासाठी व जंगलातील सर्वात उंच ठिकाणाहून दिसणारा सूर्योदय पाहण्यासाठी जायचे होते. 
हवामान अनुकूल असेल, तर ढगांच्या सागरातून सूर्य उगवताना बघायला मिळतो. 

यूशानच्या जंगलातील ह्या टूरने आम्हाला सुमारे 5000 वर्ष जुनी झाडे असलेल्या जंगलात नेले. पहाटे, अंधार आणि उजेडाच्या सीमारेषेवर, तिथे, त्या पुरातन किंवा (खरे तर नित्यनूतनही!) जंगलात असणे हा खरोखर एक जादूई अनुभव होता.


Yu Shan @5.14 a.m.



@5.27a.m.



The moon was still in the sky @5.29 a.m. 




Part of the trunk of a 5000 yrs old tree

 

@5.46 a.m. 



Have to hurry for watching sunrise!



Nearly 5000 year old tree






@6.03 a.m.


@ 6.14 a.m. 



@ 6.15a.m.



6.23 a.m.



Shopkeeper dressed like aborigines 


इतकी हजार वर्षे वयाची झाडे पाहून झाल्यावर, जेव्हा आम्ही जवळपास शंभर वर्षे वयाची झाडे पाहिली तेव्हा, ती अगदी लिंबू टिंबू वाटली. अगदी चिकूपिकूच म्हणाना! 




अलिशान फॉरेस्ट रेल्वे हे अजून एक मोठे आकर्षण होते. 


Alishan Railway station 



At the station gallery 



Upper floor of the station 












तो [प्रचंड मोठा लाल सायप्रसचा वृक्ष, दैवी वृक्ष म्हणून ओळखला जात असे. मेघगर्जना, सोसाट्याचा वारा व वीज कोसळल्यामुळे १९५३ आणि १९५६ मध्ये ह्या वृक्षाचे खूप नुकसान झाले. अखेर १९९७ मध्ये हा वृक्ष संपूर्ण कोसळला. म्हणून १९९८ मध्ये ह्या दैवी वृक्षासाठी एक निरोप समारंभ व पूजा पार पडली. ह्या वृक्षाला निसर्गाकडे परत जाण्याच्या यात्रेसाठी समारंभपूर्वक निरोप देण्यात आला. त्या जागेवर जंगलातील अक्षय जीवन परंपरा कायम ठेवण्यासाठी, लाल सायप्रसची काही रोपे लावली गेली. ही माहिती ह्रदयस्पर्शी होती.





 





 











दुरुस्ती आणि देखभालीसाठी बराचसा रेल्वे मार्ग बंदच असल्याने आम्ही फक्त आलिशान ते सॅक्रीड ट्री रुटवरच प्रवास करू शकलो. 







Clear weather




Engulfing clouds



16 degrees at 10.45 a.m.



माझ्या आठवणीत अलिशान कायमचे कोरले गेले आहे. हजार वर्षे वयाची जुनी झाडे, चेरी ब्लॉसम- फुलांनी बहरलेली असंख्य झाडे, ट्री स्पिरिट पागोडा आणि दैवी वृक्षासाठी साजरा केला गेलेला निरोप सोहळा ह्या अलि शानविषयीच्या संस्मरणीय गोष्टी होत्या. 

अजून एक खूपच सुंदर गोष्ट म्हणजे जंगलात पाट्यांवर कविता लिहिलेल्या होत्या. गेल्या काही शतकांतील कवींच्या रचना होत्या त्या. त्यांच्या भाषेतून इंग्रजीत येताना, कदाचित अर्थाचा परिमळ थोडा कमीही झाला असण्याची शक्यता आहे. पण तरीही, दाट जंगलात आणि झाडाच्या सहवासात त्या काव्यरचना वाचणे खूपच आनंददायी होते. आता मला वाटतंय की मी त्या कविता लिहून घ्यायला हव्या होत्या. 

 अजूनही मला एका कवितेचा भावार्थ आठवतो. कवीने झाड किंवा जंगलातील अक्षय जीवनाविषयी सांगितले होते. कवीने लिहिले होते, 'जंगलाच्या जीवनात, काहीही कायम टिकत नाही परंतु सर्व काही अंतहीन आहे.' 

आता अलिशानचा निरोप घेण्याची वेळ आली होती !! अच्छा आलिशान.. आत्तापुरते तरी!!






#ThingsToSeeInTaiwan #AlishanSightseeing #TreeSpiritPagoda #WhenInTaiwanMustSeeAlishan #chikupiku 

 


Comments

  1. Vrunda, Enjoyed tour in Taivan . Love your writing style.

    ReplyDelete
  2. Very engaging writing. I am a big fan of you and your writing!!!

    ReplyDelete
  3. A small typing error, temperature caption should be 16 degree. Thanks

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

देवरियाताल चंद्रशिला ट्रेक- भाग 1 - तयारी !!

  आपण स्वप्न पाहतो… आपण स्वप्ने पाहतो… त्यातील एखाद दुसरेच प्रत्यक्षात यावे म्हणून धडपडतो आणि बाकीची स्वप्ने कधीतरी नवलाईने आंजारायला गोंजारायला असावीत म्हणून त्यांना स्वप्न म्हणूनच राहू देतो.  हाय अल्टिट्युड ट्रेक हे माझे एक असेच स्वप्न होते, नेहमी भुरळ पाडणारे आणि तरीही प्रत्यक्षात आले तर इतक्या उंचीवर चालताना काहीशी धास्तीच वाटावी असे. त्यामुळे वर्षानुवर्ष ते स्वप्न प्रत्यक्षात न येता स्वप्नच राहिले होते.  नोव्हेंबरमध्ये माझी मैत्रीण धनश्री जगताप इंडियाहाईक्सबरोबर देवरिया ताल चंद्रशिला हा ट्रेक करून आली. तिच्याशी गप्पा मारताना या ट्रेकची सविस्तर माहिती मिळाली. मार्च एप्रिलमध्ये या संपूर्ण रस्त्यावर ऱ्होडोडेंड्रॉनची फुले फुललेली असतात असेही कळले… आणि मनातल्या स्वप्नाला पुन्हा एकदा जाग आली.  असे म्हणतात की देवरिया ताल म्हणजे जिथे यक्षाने युधिष्ठिराला प्रश्न विचारले ते तळे. वाटेत लागणारे तुंगनाथ हे तर जगातले सर्वात उंचावर असणारे शंकराचे मंदिर, पंच केदारापैकी एक. हे पांडवांनी बांधले आहे असे सांगितले जाते. ट्रेकचा समिट पॉईंट म्हणजे चंद्रशिला. जिथे चंद्राने तपश्चर्या केली ती जागा. असेही म

देवरियाताल चंद्रशिला ट्रेक - भाग 2 - सारी - देवरियाताल

दुसऱ्या दिवशी सकाळी ट्रेकला सुरुवात झाली तीच एका तीव्र चढणीने!! चढताना एका क्षणी मागे वळून आम्ही सारी बेस कॅम्पचा निरोप घेतला. परत येउ तेव्हा ट्रेक यशस्वीरित्या पूर्ण केला असेल की नाही, ते माहिती नव्हते. पण अनुभवसमृद्ध मात्र नक्की होऊन परत येऊ ह्याची ग्वाही मनातच दिली. सारी बेस कॅम्प 📷 Supan Shah रस्ता ओबडधोबड दगडांनी तयार केलेला होता. पण भुसभुशीत मातीत पाय घसरण्यापेक्षा दगड परवडले असे मनाला सांगत चढण चढत होते. 📷 Pawan Gowda ह्या फोटोवरून चढ किती होता त्याचा तर अंदाज येईल पण आम्ही सगळे कसे चढत होतो ते कळायचे असेल तर व्हिडिओ आहे ना! विडिओ - सम्राट दर्डा https://youtube.com/shorts/CJuWDSml8XU?feature=share रस्त्याचा सुरुवातीचा काही भाग लोकवस्तीतून जाणारा. पण तेथील घरेही अगदी तुरळक आणि तशी लांब लांब. हिरवीगार शेते मात्र दिसत होती. डोंगर उतारावर पायऱ्यांसारखे बांध घालत केलेली ही शेती संपूर्ण उतार जिवंत करत होती. The view 📷 Supan Shah 📷 Samrat Darda तासभर तीव्र चढणीचा रस्ता पार केल्यानंतर थोडया वेळाने तुलनेने जरा सपाट भाग आला तेव्हा हृदयाने थँक्यू म्हणायला सुरूवात केली!! तिथून चंद्रशिल

देवरियाताल चंद्रशिला ट्रेक - भाग 3 - देवरियाताल -स्यालमी

ट्रेकचा तिसरा दिवस. कालचा सारी- देवरियाताल प्रवास तर खूपच छान झाला होता. पायही दुखले नव्हते की थकल्यासारखे देखील वाटले नव्हते. त्यामुळे उत्साहाने आजच्या दिवसाला सुरुवात केली. आजचा दिवस तसा अवघड असेल अशी, इंडियाहाईक्सच्या  वेब साईटवरचे वर्णन वाचून कल्पना आली होती. आज अंतर नऊ किलोमीटरपेक्षा जास्त होते. पण वाटेत अनेक शिखरे दिसणार होती. घनदाट जंगलातून जाणार होतो त्यामुळे अनेक पक्षीही दिसणार होते. त्याचीही उत्सुकता होती. सगळेजण देवरियाताल कॅम्पसाईट मधून बाहेर पडलो. अवघे एक दिवस वास्तव्य केलेले असले तरी मन थोडेतरी गुंतलेले असतेच.  देवरियातालच्या रस्त्याच्या डाव्या बाजूने एक जंगलवाटेचा फाटा होता. त्या वाटेने आम्ही निघालो. थोडा वेळ चालल्यावर आम्हाला पुन्हा एकदा चंद्रशिला शिखर दिसणार होते. अधून मधून दिसणारे हे शिखर आपल्याला कुठे पोचायचे आहे त्याची जाणीव करून द्यायचे, त्यानेही एक नवे बळ मिळायचे. पण आज आकाश इतके ढगाळ होते की शिखर दिसलेच नाही.उजवीकडे पुन्हा एकदा सारी गाव मात्र दिसले. 📷Cotrekker 📷Sumati Dhembre ह्या फोटोवरून कशा रस्त्याने आम्ही चालत होतो, चढ किती होता त्याची कल्पना येईल. (सर्वात

देवरियाताल चंद्रशिला ट्रेक - भाग 5- अंतिम भाग - बनियाकुंड- तुंगनाथ- चंद्रशिला

  📷Samrat Darda १५ एप्रिल, बनियाकुंड कॅम्पसाईट मधून काढलेला चंद्राचा सुंदर फोटो. त्या दिवशी शुक्ल पक्षातील सप्तमी किंवा अष्टमी असावी. कारण १७ एप्रिलला रामनवमी होती. सुंदर काळ्याभोर रात्रीचा सघन अंधार.. पौर्णिमा अजून साताठ दिवसांवर असली तरीही आत्तापासूनच तेजाळलेला चंद्र.. चमचमणारे, मध्येच ढगांच्या आड लपणारे चांदणे, आमच्या मनातील समिटविषयीची उत्सुकता..फार अनोखी रात्र होती ती.  उद्या पहाटे दोन वाजताचा वेकप कॉल असणार होता. आम्हाला आवरून, ब्रेकफास्ट करून तीन वाजता निघायचे होते. न विसरता घेण्याच्या गोष्टी तशा तर डे पॅक मध्ये भरूनच ठेवल्या होत्या. हेडलॅम्पच्या उजेडात सामान देखील आवरून ठेवले होते. पहाटे निघताना बाकी सामान मेन टेन्ट मध्ये नेऊन ठेवायचे होते.  इतक्या उंचीवर जायचे होते. काही तासांत आम्ही ४००० फुटांचा अल्टीट्युड गेन करणार होतो. झोपण्यासाठी डोळे मिटले खरे, पण मिटल्या डोळ्यांपुढेही बर्फाच्छादित शिखरांचीच दृश्ये तरळत होती. कधीतरी झोप लागली. सतत अधूनमधून जाग येऊन घड्याळात बघत होते. सगळे दोन वाजता उठणार, त्या आधी आपण आपले आवरून घेऊ या असा विचार डोक्यात होता तो बहुधा सतत जाग आणत असावा!!

देवरियाताल चंद्रशिला ट्रेक - भाग 4 - स्यालमी - बनियाकुंड

आदल्या संध्याकाळी भुरभुरत असलेल्या पावसाने हवेतला गारवा अजूनच वाढवला होता. इतक्या लहान तंबूमध्ये झोपण्याची पहिलीच वेळ होती. पण सुरुवातीचे दोन तास सोडले तर नंतरचे पाच तास चांगली झोप झाली. अगदी प्रसन्न जाग आली.काल एकदाच क्षणभर का होईना, मनात तरळून गेलेला,"आपण ट्रेक इथेच थांबवावा का?"ह्या विचाराचा आज कुठे मागमूसही उरला नव्हता. मनात होते,  "इरादे अगर पक्के हो, तो डगमगाए कदम क्यु? हौसले बुलंद हो तो सहमा सा हो मन क्यु? मंज़िल अब दूर नहीं.. बस संभल के चलना, कभी न रुकना, हार ना मानना, बस्स .. चलते रहना।" - वृंदा टिळक आमच्या सगळ्याच कॅम्पसाईट्स भन्नाट जागांवर होत्या. आजची स्यालमीची कॅम्प साईट देखील त्याला अपवाद नव्हती. नजर पोचेल तिथपर्यंत फक्त पर्वत रांगा आणि जंगल. मानवी वस्तीची जवळपास काहीच चाहूल नाही.  📷Samrat Darda  सगळ्यांचे आवरून वॉर्म अप करून आम्ही निघालो. आजचा सगळा रस्ता सुंदर असणार होता. काल इतके चढ उतार चढून उतरून आता सगळ्यांची चांगली तयारी झाली होती. शिवाय आज मी नीकॅप्स देखील घातल्या होत्या!! त्यामुळे समजा जरी आज रस्ता अवघड असला असता तरी काळजीचे काही कारण नव्हते.

ग्यानबोक पॅलेस, सेऊल, साऊथ कोरिया

राष्ट्रीय अस्मितेची चिन्हे परकीय आक्रमक पुसून टाकायचा प्रयत्न करतात, करतातच. जगभर अशी असंख्य उदाहरणे सापडतील. कारण त्याशिवाय त्यांना त्यांची सत्ता निर्माण करता येणार नसते. पण मग त्या त्या देशातील, देशावर प्रेम असणारे लोक काय करतात हे जाणून घ्यायचे असेल तर एक उदाहरण सांगते. आपल्याला सेऊल मधील ग्यानबोक  पॅलेस याच्याविषयी वाचायला हवे. ------------- तसा पोचायला आम्हाला थोडा उशीरच झाला होता. शेवटची इंग्लिश गाईडेड टूर चुकते की काय अशी भीती वाटायला लागली होती. अनेक कोरियन युवक युवती राजवाड्याकडे जाताना दिसत होते. विशेष म्हणजे त्यांनी पारंपरिक कोरियन पोशाख घातले होते. फार छान दिसत होते ते सगळे. आम्ही गेलो होतो, कोरियाच्या सार्वभौमत्वाचे मानचिन्ह असलेल्या ग्यानबोक पॅलेसला ( Gyeongbok Palace ) भेट देण्यासाठी.  तिकिटाच्या काउंटर जवळच राजवाड्याचे मुख्य प्रवेशद्वार आहे. त्याचे नाव आहे ग्वान्गमन गेट.( Gwanghwamun) . सेऊलच्या पुरातन इतिहासाचे प्रतीक असलेले हे प्रवेशद्वार १३९५ मध्ये बांधले गेले आहे. आज हे प्रवेशद्वार कोरियाची ओळख बनलेले आहे. कोरियाच्या वास्तुशास्त्राप्रमाणे, कोरियाची भरभराट व्हावी म्ह

Deoriatal - Chandrashila trek - Part 1 - Preparation

We dream… we dream about many things … but we strive to make only few of them a reality and leave the rest of the dreams as dreams only, to cherish them someday in our leisure time. A high altitude trek was one such dream of mine, always enthralling and yet a little daunting. So for years that dream remained a dream without becoming a reality. In November, my friend Dhanshree Jagtap did the Deoria Tal Chandrashila trek with Indiahikes. While chatting with her, I could get detailed information about this trek. She told that in March and April, rhododendron flowers will be blooming in this region … and the dormant dream was awakened once again. It is said that DeoriaTal is the lake where the famous Yaksha and Yudhishthira conversation had taken place. On the way to the summit, Tungnath is the highest temple of Shankara in the world, one of the Panch Kedars. It is said to have been built by the Pandavas. The summit point of the trek is Chandrashila. The place where Chandra did Tapas. It i

नागाव

  नागाव म्हणजे माडापोफळींच्या वाड्या. नागाव म्हणजे केळीच्या बागा. नागाव म्हणजे सुंदर स्वच्छ समुद्रकिनारा.  नागाव म्हणजे वस्त्रगाळ मऊ वाळूचा किनारा.  नागाव म्हणजे अनेक मंदिरे. नागाव म्हणजे लक्षवेधी दीपमाळा. नागाव म्हणजे कोपऱ्या कोपऱ्यावर भेटणारे तळे! नागाव म्हणजे तळ्यात फुललेलीअनेकानेक कमळे!! नागावच्या शेजारचे  अक्षी, चौल, रेवदंडा ही देखील अशीच गावे. नितांतसुंदर, साधी. अलिबाग आणि ह्या सर्व गावांना मिळून अष्टागर असे म्हणत असत. आठ गावांचा समूह.  अलिबाग पर्यटन स्थळ म्हणून ७० च्या दशकापासूनच प्रसिद्ध झाले होते. तेव्हा शांत निवांत असलेले अलिबाग नंतर खूपच गजबजले आणि मग दुसऱ्या सहस्त्रकात अलिबागशेजारील रेवदंडा, नागाव, चौल ही लहान लहान गावे देखील पर्यटनस्थळे म्हणून विकसित होऊ लागली.  ह्या निवांत, शांत गावांना जणू अचानक खडबडून जाग आली. तिथेही पर्यटकांची गर्दी वाढू लागली. स्थानिक लोकांना रोजगार, विकासाची संधी, अर्थार्जनाची संधी त्यात दिसली.  गावांवर आधुनिक पेहराव चढला आणि तिथे उदयाला आली मुंबईकरांची आवडती पर्यटनस्थळे.  आता तर परिस्थिती अशी आहे की जवळ जवळ एका आड एका वाडीत आपल्याला रिसॉर्ट झालेला द

हम्पी- विठ्ठल मंदिर

तुंगभद्रा नदीच्या काठावर वसलेले  हम्पी . तिसऱ्या शतकापासून ह्या शहराचे उल्लेख आहेतच.  चौदाव्या शतकातल्या विजयनगर साम्राज्याची राजधानी असलेले  हम्पी .  विजयनगर साम्राज्यासोबतच  या शहराची देखील प्रगती  झाली आणि जगातले  एक अत्यंत श्रीमंत, भरभराटीला आलेले शहर म्हणून हम्पी मान्यता पावले. विदेशातून देखील व्यापारी  हम्पी ला येत असत.  चौदाव्या शतकाच्या आधीदेखील तिसऱ्या शतकापासून इतकेच काय, अगदी रामायण कालात देखील  हम्पीचे  उल्लेख आपल्याला सापडतात. अजून देखील ऋष्यमुक सारखी पर्वतांची नावे असतील किंवा पम्पा सरोवर, किष्किंधा अशी ठिकाणांची नावे असतील, आपल्याला सतत रामायणाचा संदर्भ दिसत राहतो. हनुमानाचे जन्मस्थान, राम लक्ष्मण हनुमानाला भेटले ते ठिकाण देखील ह्याच परिसरात आहे. त्यामुळे अनेक भाविक नेहमीच  हम्पी ला भेट देत असतात. इतिहास संशोधकांसाठी, कलेच्या अभ्यासकांसाठी देखील  हम्पी  फार महत्त्वाचे आहे ते त्यातील एकाहून एक सुंदर, कोरीव काम असलेल्या मंदिरांमुळे! युनेस्कोने देखील या संपूर्ण भागाला जागतिक वारसा स्थळ म्हणून मान्यता दिलेली आहे.  हम्पीतील  खरे तर सगळीच मंदिरे पाहण्याजोगी आहेत इतकेच काय तिथ

Deoriatal Chandrashila trek - Part 2- - Sari to Deoriatal.

The next morning, the trek started with a steep climb!! At one point during the climb, we turned back and bade goodbye to the Sari base camp. It was not known whether we would successfully complete the trek or not. But I was sure that we will definitely come back with a life changing experience.   Sari Base camp  📷 Supan Shah The road was paved with rough stones. But while climbing I was telling myself that these stones were better than walking in the slippery soil. 📷 Pawan Gowda You can guess how much the climb was, from this photo, but if you want to know how we were climbing, there is a video! विडिओ - सम्राट दर्डा https://youtube.com/shorts/CJuWDSml8XU?feature=share The initial, few meters part of the road passed through populated areas. But the houses there were very few and sparse. Green fields were visible everywhere. Farming was done on the mountain slopes, by step method. This greenery enlivened the entire slope. The view 📷 Supan Shah 📷 Samrat Darda After walking on the ste