Skip to main content

काझीरंगा राष्ट्रीय उद्यान

 काझीरंगा, मोठ्या पाचांचे घर!! कोण आहेत हे मोठे पाच? गेंडा, हत्ती, वाघ, हरीण आणि पाणम्हैस! काय आहे हे काझीरंगा? कुठे आहे हे काझीरंगा?

भारताच्या आसाम राज्यात काझीरंगा राष्ट्रीय उद्यान आहे. ४०० चौ. कि. मी. पेक्षा जास्त क्षेत्रफळ असलेले हे उद्यान आसामच्या नागाव, गोलाघाट आणि कार्बी अँग्लोन्ग या तीन जिल्ह्यात पसरलेले आहे. 


भारतीय एकशिंगी गेंड्यांसाठी काझीरंगा राष्ट्रीय उद्यान प्रसिद्ध आहे. असे म्हणतात की जगातील दोन तृतीयांश एकशिंगी गेंडे ह्या राष्ट्रीय उद्यानात आहेत. युनेस्कोने हे उद्यान जागतिक वारसा स्थळ म्हणून जाहीर केलेले आहे. 

ह्या उद्यानातील वाघांच्या वाढत्या संख्येमुळे ह्याला वाघांचे अभयारण्य म्हणूनही घोषित करण्यात आले आहे. 

ब्रह्मपुत्रेसह काही नद्या ह्या राष्ट्रीय उद्यानातून वाहतात. तसेच अजूनही अनेक तळी, तलाव ह्या राष्ट्रीय उद्यानात आढळतात. ह्यामुळे इथे घनदाट जंगल, उंचच उंच हत्ती गवत आणि दलदलीची जमीन आढळते. जवळपास वर्षभर हा परिसर हिरवा असतो. 



Kaziranga National Park


काझीरंगा राष्ट्रीय उद्यान, मानस आणि पोबितोरा ह्या इतर दोन अभयारण्यांना नदीतल्या छोट्या छोट्या बेटांनी जोडलेले आहे. त्यामुळे वन्य जीव त्या मार्गाने एका उद्यानातून दुसऱ्या उद्यानात जाऊ शकतात. ह्यामुळे त्यातील प्रत्येकच अभयारण्यात आणि राष्ट्रीय उद्यानात जैव विविधता आढळून येते. 

आसाम बील साठी प्रसिद्ध आहे आणि काझीरंगा ह्याला अपवाद नाही. ह्या राष्ट्रीय उद्यानात अनेक बील आहे. ज्यांना बील म्हणजे काय ते माहिती नाही त्यांच्यासाठी - बील म्हणजे तळ्यासारखी पाणथळ जागा. नदीला पूर आला आणि नंतर पुराचे पाणी ओसरले तरी काही खोल जागी पाणी साठलेलेच राहते आणि बील तयार होते. आसाम आणि पश्चिम बंगाल मध्ये गंगा आणि ब्रम्हपुत्रा नद्यांच्या खोऱ्यात अशी अनेक बील आहेत. एकशिंगी गेंड्याना पाणी आवडते. त्यामुळे साधारणपणे ते ह्या बीलच्या आसपास दिसतात. 
 











ही अशी पाणक्षेत्रे आणि उंच उंच हत्ती गवत काझीरंगाचे वैशिष्ट्य आहे. हत्ती गवत शाकाहारी एकशिंगी गेंड्यांसाठी अन्न म्हणून तर उपयोगात येतेच शिवाय इतर अनेक प्राण्यांनाही राहायला, लपायला आडोसा मिळतो. 












 काझीरंगामधील बील आणि तळ्यांच्या पाण्यात अनेक प्रकारच्या पाणवनस्पती, हायसिंथस दिसतात. संपूर्ण आसाम आणि आजूबाजूच्या राज्यात शिंगाडा पाण्यात वाढताना दिसतो. गेंड्याना ह्या वनस्पती खायला आवडतात. 



 





दरवर्षी पावसाळ्यात काझीरंगात पुराचे पाणी शिरते आणि वन्य जीवन धोक्यात येते. त्यातल्या त्यात एक चांगली गोष्ट घडते ती म्हणजे पुराच्या पाण्याबरोबर सुपीक गाळाची माती वाहून येते ती काझीरंगात साठून राहते आणि त्यामुळे ह्या संपूर्ण प्रदेशात वनस्पतींची वाढ उत्तम होते.

पुराच्या संकटकाळात गेंडे आणि इतर वन्य जीव कार्बी अँग्लोन्ग भागातल्या जरा उंचावर असलेल्या प्रदेशात जातात. जे जाऊ शकत नाहीत त्यांना मात्र जमिनीच्या उंचवटा असलेल्या छोट्याश्या भागात अडकून पडावे लागते. २०१७ मध्ये आलेल्या पुराने काझीरंगाचे अतोनात नुकसान केले. प्राण्यांना आसरा घेता येईल असे अनेक कृत्रिम उंचवटे भारतीय सैन्यदलाने तिथे तयार केलेले आहेत. 

काझीरंगा राष्ट्रीय उद्यानाने आपला शतक पूर्ती महोत्सव २००५ मध्ये साजरा केला. असे म्हणतात कि १९०४ मध्ये तत्कालीन भारतीय व्हॉइसराय ची पत्नी मेरी कर्झन जेव्हा काझीरंगात गेंडे बघण्यासाठी गेली तेव्हा तिला एकही गेंडा दिसला नाही. ह्या जंगलाची अशी धोकादायक परिस्थिती, गेंड्यांची कमी होत जाणारी संख्या ह्या प्रश्नाचे गांभीर्य लक्षात घेऊन १९०५ मध्ये काझीरंगा प्रस्तावित अभयारण्य म्हणून घोषित करण्यात आले. पुढे वेळोवेळी त्या अभयारण्याचे क्षेत्रफळ वाढवले गेले आणि परिणाम म्हणून आज आपण असे भव्य राष्ट्रीय उद्यान पाहत आहोत. ह्या ठिकाणाचे काझीरंगा राष्ट्रीय उद्यान असे नामकरण १९५० मध्ये केले गेले. 

त्याचे नाव काझीरंगा कसे पडले त्याच्या अनेक लोककथा, कहाण्या सांगितल्या जातात. पण इतिहासकारांचे म्हणणे आहे की काझीरंगा हा शब्द आला काज़ीर - ओ - रोंग अशा कार्बी भाषेतील शब्दावरून. त्याचा अर्थ आहे काज़ीर नावाच्या मुलीचे घर. काज़ीर ही कोणे एके काळी त्या भागाची शासक होती. 

जंगलाच्या अंतर्भागात जाण्यासाठी जीपच्या आणि हत्तीच्या सफारी उपलब्ध असतात. अर्थातच पर्यटकांना मर्यादित भागातच प्रवेश आहे आणि ठराविक मार्गानेच जावे लागते. फक्त वन खात्याचे अधिकारीच काझीरंगा राष्ट्रीय उद्यानातील संपूर्ण अंतर्भागात हिंडू शकतात. 

आम्ही जीप सफारी घेतली होती. जीप सफारीसाठी दोन वेळा असतात, एक अगदी लवकर सकाळी आणि दुसरी दुपारी साधारण अडीचच्या सुमारास असते. दोन्ही वेळी आपल्याला साधारण २-३ तास हिंडवून आणतात. 

सफारीसाठी चार मार्ग आहेत. तुमच्याबरोबर असलेला गाईड/ ड्रायव्हर तुम्हाला कोणत्या वेळी कोणता मार्ग घ्यावा त्याचे मार्गदर्शन करेल. कोणत्या ठिकाणी सध्या कोणते प्राणी दिसत आहेत ते त्यांना साधारणपणे माहिती असते. 

उद्यानाच्या प्रवेशद्वाराशी अनुमतीपत्र मिळते. ते घेऊन मगच आत जाता येते. तुम्हाला तुमची वाहने घेऊन आत जात येत नाही. वन खात्याकडे नोंदणी केलेली वाहने असतील ती भाड्याने घेऊन, तिथलाच नोंदणीकृत ड्रायव्हर घेऊनच जाता येते. 


Information - 3rd Nov.2019
📷Girish Tilak 


आम्ही बागोरी मार्ग घेतला होता. काझीरंगाच्या पश्चिम क्षेत्रात फिरवून आणणारा हा मार्ग डोंगा कॅम्प मध्ये नेऊन आणतो. आत्तापर्यंत तुम्ही पाहिलेत ते सगळे फोटो ३ नोव्हेंबर २०१९ सकाळच्या बागोरी मार्ग जीप सफारीचेच आहेत. आम्हाला ह्या मार्गावर खूप एकशिंगी गेंडे दिसले. 

ह्या क्षेत्रात खूप पक्षी दिसतात. गरुड, सारसपक्षी, पेलिकन्स, बदके, हंस हे त्यातील काही पक्षी. तुमच्याकडे जर का चांगला कॅमेरा असेल आणि तुमचा हात स्थिर असेल तरच तुम्हाला चालत्या जीपमधून, उडत्या पक्ष्यांचे फोटो काढता येतात. 



In front of the Donga Camp.
📷Girish Tilak 


एकशिंगी गेंड्यांच्या बाबत एक मनोरंजक गोष्ट म्हणजे ते शी करायला त्याच ठरलेल्या ठिकाणी परत येतात. त्यामुळे सफारीच्या रस्त्यात बाजूला, अनेक ठिकाणी शी चे ढिगारे दिसतात. ते नैसर्गिक रित्या विघटित होऊन जाईपर्यंत तसेच ठेवले जातात आणि मग ते मातीत मिसळून मातीचा कस वाढवतात! 

काझीरंगा राष्ट्रीय उद्यानात अनेक वाघ असले तरी दाट जंगलामुळे आणि उंच हत्ती गवतामुळे ते दिसत नाहीत. त्यांचे अस्तित्व जाणवते ते त्यांच्या पायांच्या खुणांमुळे आणि त्यांनी खाल्लेल्या प्राण्यांच्या अवशेषांमुळे!

काझीरंगा राष्ट्रीय उद्यानात खूप हत्ती आणि जंगली पाणम्हशीदेखील आहेत. दुपारच्या सफारीमध्ये आम्हाला त्या मोठ्या पाचांपैकी उरलेला पाचवा दिसला. ते म्हणजे हरीण. हरणांपैकी बारशिंगी, सांबर, भेकर हे काझीरंगा राष्ट्रीय उद्यानात खूप मोठ्या प्रमाणात आहेत. सूर्यास्ताच्या सुमाराला आम्हाला पुष्कळ हरणे आणि हत्ती दिसले. 

आम्ही दुपारच्या जीप सफारीला दुपारी अडीचच्या सुमाराला सुरुवात केली. जेव्हा साधारण अडीच तास फिरून आम्ही परत आलो तेव्हा गडद अंधार झाला होता! त्या दिवशी सूर्यास्त साडेचारच्या सुमाराला झाला. आम्ही मध्य भागाची सफारी घेतली होती. दफलांग डिफओलू नदीच्या किनाऱ्याजवळ आम्ही सूर्यास्ताच्या वेळी होतो.



Water body



Beel



Surroundings



Watch Tower








पाण्याजवळ चरणारी हरणे!




मी काढलेल्या सर्वात चांगल्या फोटोंपैकी एक!!




Water body



pugmarks and mounds of poop!




When the road is beautiful, who would want the journey to end!




Watch tower near the Diffolu river bank. 




Jeeps and too many people




About to set!




Last few minutes..and ..gone




Their day starts when the sun sets.




Out for a walk!!!















Must be the Safari elephants.


सूर्यास्तानंतर जंगलात प्रवास करणे खूपच अनोखा अनुभव आहे. सगळे जगच चंद्रप्रकाशात वेगळे दिसते. खूप आनंददायी आणि मन शांत करत जाणारा अनुभव असतो तो. वाऱ्याने हलकेच हलणारी झाडांची पाने, पाण्यात चमकणारे चंद्राचे किरण, मध्येच उडत जाणारे पक्षी, आजूबाजूला प्राण्यांच्या चाहुलीचा भास आणि आपण सुरक्षित जीपमध्ये असल्याने हा आनंद उपभोगता येण्याजोगी स्थिती!!

प्राणी पाणी पिण्यासाठी बाहेर पडलेले होते. सगळीकडे शांतता. जीपच्या इंजिनचा अगदी हळू येणारा आवाज पण खूप मोठा आहे असे वाटत होते.

काझीरंगाच्या पर्यटनाची सुरुवात १ नोव्हेंबर ला होते. आम्ही तेथे ३ नोव्हेंबरला होतो. जंगलात खूप लोक जीप सफारी घेतलेले फिरत होते. त्यांचा मोठमोठ्याने बोलण्याचा आवाज जंगलातल्या शांततेवर ओरखाडे उमटवत होता. 

प्राण्यांच्या घरात एकतर आपण त्यांना न विचारता येतो, फिरतो. मग निदान काही नियम तरी पाळायला हवेत. 

अगदी शांतता पाळायला हवी. अत्यावश्यक असेल तेव्हाच आणि तेवढेच बोलावे. मातकट रंगाचे, जंगलाशी, झाडांशी, मातीशी सुसंगत असतील असे कपडे घालावे. भडक रंग जसे लाल, पिवळा, केशरी, गडद निळा असे घालू नये. प्राणी बिचकतात. उग्र वासाची अत्तरे, रासायनिक वासांचे किडे पळवणारे स्प्रेज मारून जंगलात जाउ नये. हे नियम तर अगदी सहज कोणालाही सुचतील आणि पाळता येतील असेच आहेत. 

हे नियम पाळले तर प्राण्यांनाही त्रास होणार नाही आणि तुम्हाला देखील जास्त प्राणी बघायला मिळतील.

संध्याकाळी ऑर्किड गार्डन जवळचा सांस्कृतिक कार्यक्रम बघायला विसरू नका. आसामची आणि एकूणच पूर्वांचलाची लोकगीते, लोकनृत्ये बघणे आनंददायी आहे. 

तिथे समोरच एक बाजार आहे. तिथे हस्तकलेच्या, विणकामाच्या वस्तू, शाली, ओढण्या,स्टोल्स विकत घेणे हे आद्यकर्तव्य आहेच!! खूप सुंदर, मनमोहक वस्तू, कापडे तिथे मिळतात. 










#OneHornedRhino #Naturalreserve #JeepSafari #HowToTravelInKaziranga #MustVisitPlacesInIndia #SanctuaryInIndia #TouristPlaceInAssam




Comments

  1. वाहवा नक्की एकदा भेट द्यायला हवी. फोटो खूप सुंदर आले आहेत.

    ReplyDelete
    Replies
    1. धन्यवाद! नक्कीच भेट द्यायला हवी!

      Delete
  2. फोटो अप्रतिम 👌👌

    ReplyDelete
    Replies
    1. धन्यवाद अरुंधती!

      Delete
  3. सुंदर लेख अप्रतिम फोटो. माझी काझीरंगा भेट आठवली.

    ReplyDelete
    Replies
    1. धन्यवाद!! पुन: प्रत्ययाचा आनंद!

      Delete
  4. Thanks for this lovely tour of Kazeeranga .

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

देवरियाताल चंद्रशिला ट्रेक- भाग 1 - तयारी !!

  आपण स्वप्न पाहतो… आपण स्वप्ने पाहतो… त्यातील एखाद दुसरेच प्रत्यक्षात यावे म्हणून धडपडतो आणि बाकीची स्वप्ने कधीतरी नवलाईने आंजारायला गोंजारायला असावीत म्हणून त्यांना स्वप्न म्हणूनच राहू देतो.  हाय अल्टिट्युड ट्रेक हे माझे एक असेच स्वप्न होते, नेहमी भुरळ पाडणारे आणि तरीही प्रत्यक्षात आले तर इतक्या उंचीवर चालताना काहीशी धास्तीच वाटावी असे. त्यामुळे वर्षानुवर्ष ते स्वप्न प्रत्यक्षात न येता स्वप्नच राहिले होते.  नोव्हेंबरमध्ये माझी मैत्रीण धनश्री जगताप इंडियाहाईक्सबरोबर देवरिया ताल चंद्रशिला हा ट्रेक करून आली. तिच्याशी गप्पा मारताना या ट्रेकची सविस्तर माहिती मिळाली. मार्च एप्रिलमध्ये या संपूर्ण रस्त्यावर ऱ्होडोडेंड्रॉनची फुले फुललेली असतात असेही कळले… आणि मनातल्या स्वप्नाला पुन्हा एकदा जाग आली.  असे म्हणतात की देवरिया ताल म्हणजे जिथे यक्षाने युधिष्ठिराला प्रश्न विचारले ते तळे. वाटेत लागणारे तुंगनाथ हे तर जगातले सर्वात उंचावर असणारे शंकराचे मंदिर, पंच केदारापैकी एक. हे पांडवांनी बांधले आहे असे सांगितले जाते. ट्रेकचा समिट पॉईंट म्हणजे चंद्रशिला. जिथे चंद्राने तपश्चर्या केली ती जागा. असेही म

देवरियाताल चंद्रशिला ट्रेक - भाग 2 - सारी - देवरियाताल

दुसऱ्या दिवशी सकाळी ट्रेकला सुरुवात झाली तीच एका तीव्र चढणीने!! चढताना एका क्षणी मागे वळून आम्ही सारी बेस कॅम्पचा निरोप घेतला. परत येउ तेव्हा ट्रेक यशस्वीरित्या पूर्ण केला असेल की नाही, ते माहिती नव्हते. पण अनुभवसमृद्ध मात्र नक्की होऊन परत येऊ ह्याची ग्वाही मनातच दिली. सारी बेस कॅम्प 📷 Supan Shah रस्ता ओबडधोबड दगडांनी तयार केलेला होता. पण भुसभुशीत मातीत पाय घसरण्यापेक्षा दगड परवडले असे मनाला सांगत चढण चढत होते. 📷 Pawan Gowda ह्या फोटोवरून चढ किती होता त्याचा तर अंदाज येईल पण आम्ही सगळे कसे चढत होतो ते कळायचे असेल तर व्हिडिओ आहे ना! विडिओ - सम्राट दर्डा https://youtube.com/shorts/CJuWDSml8XU?feature=share रस्त्याचा सुरुवातीचा काही भाग लोकवस्तीतून जाणारा. पण तेथील घरेही अगदी तुरळक आणि तशी लांब लांब. हिरवीगार शेते मात्र दिसत होती. डोंगर उतारावर पायऱ्यांसारखे बांध घालत केलेली ही शेती संपूर्ण उतार जिवंत करत होती. The view 📷 Supan Shah 📷 Samrat Darda तासभर तीव्र चढणीचा रस्ता पार केल्यानंतर थोडया वेळाने तुलनेने जरा सपाट भाग आला तेव्हा हृदयाने थँक्यू म्हणायला सुरूवात केली!! तिथून चंद्रशिल

देवरियाताल चंद्रशिला ट्रेक - भाग 3 - देवरियाताल -स्यालमी

ट्रेकचा तिसरा दिवस. कालचा सारी- देवरियाताल प्रवास तर खूपच छान झाला होता. पायही दुखले नव्हते की थकल्यासारखे देखील वाटले नव्हते. त्यामुळे उत्साहाने आजच्या दिवसाला सुरुवात केली. आजचा दिवस तसा अवघड असेल अशी, इंडियाहाईक्सच्या  वेब साईटवरचे वर्णन वाचून कल्पना आली होती. आज अंतर नऊ किलोमीटरपेक्षा जास्त होते. पण वाटेत अनेक शिखरे दिसणार होती. घनदाट जंगलातून जाणार होतो त्यामुळे अनेक पक्षीही दिसणार होते. त्याचीही उत्सुकता होती. सगळेजण देवरियाताल कॅम्पसाईट मधून बाहेर पडलो. अवघे एक दिवस वास्तव्य केलेले असले तरी मन थोडेतरी गुंतलेले असतेच.  देवरियातालच्या रस्त्याच्या डाव्या बाजूने एक जंगलवाटेचा फाटा होता. त्या वाटेने आम्ही निघालो. थोडा वेळ चालल्यावर आम्हाला पुन्हा एकदा चंद्रशिला शिखर दिसणार होते. अधून मधून दिसणारे हे शिखर आपल्याला कुठे पोचायचे आहे त्याची जाणीव करून द्यायचे, त्यानेही एक नवे बळ मिळायचे. पण आज आकाश इतके ढगाळ होते की शिखर दिसलेच नाही.उजवीकडे पुन्हा एकदा सारी गाव मात्र दिसले. 📷Cotrekker 📷Sumati Dhembre ह्या फोटोवरून कशा रस्त्याने आम्ही चालत होतो, चढ किती होता त्याची कल्पना येईल. (सर्वात

देवरियाताल चंद्रशिला ट्रेक - भाग 5- अंतिम भाग - बनियाकुंड- तुंगनाथ- चंद्रशिला

  📷Samrat Darda १५ एप्रिल, बनियाकुंड कॅम्पसाईट मधून काढलेला चंद्राचा सुंदर फोटो. त्या दिवशी शुक्ल पक्षातील सप्तमी किंवा अष्टमी असावी. कारण १७ एप्रिलला रामनवमी होती. सुंदर काळ्याभोर रात्रीचा सघन अंधार.. पौर्णिमा अजून साताठ दिवसांवर असली तरीही आत्तापासूनच तेजाळलेला चंद्र.. चमचमणारे, मध्येच ढगांच्या आड लपणारे चांदणे, आमच्या मनातील समिटविषयीची उत्सुकता..फार अनोखी रात्र होती ती.  उद्या पहाटे दोन वाजताचा वेकप कॉल असणार होता. आम्हाला आवरून, ब्रेकफास्ट करून तीन वाजता निघायचे होते. न विसरता घेण्याच्या गोष्टी तशा तर डे पॅक मध्ये भरूनच ठेवल्या होत्या. हेडलॅम्पच्या उजेडात सामान देखील आवरून ठेवले होते. पहाटे निघताना बाकी सामान मेन टेन्ट मध्ये नेऊन ठेवायचे होते.  इतक्या उंचीवर जायचे होते. काही तासांत आम्ही ४००० फुटांचा अल्टीट्युड गेन करणार होतो. झोपण्यासाठी डोळे मिटले खरे, पण मिटल्या डोळ्यांपुढेही बर्फाच्छादित शिखरांचीच दृश्ये तरळत होती. कधीतरी झोप लागली. सतत अधूनमधून जाग येऊन घड्याळात बघत होते. सगळे दोन वाजता उठणार, त्या आधी आपण आपले आवरून घेऊ या असा विचार डोक्यात होता तो बहुधा सतत जाग आणत असावा!!

देवरियाताल चंद्रशिला ट्रेक - भाग 4 - स्यालमी - बनियाकुंड

आदल्या संध्याकाळी भुरभुरत असलेल्या पावसाने हवेतला गारवा अजूनच वाढवला होता. इतक्या लहान तंबूमध्ये झोपण्याची पहिलीच वेळ होती. पण सुरुवातीचे दोन तास सोडले तर नंतरचे पाच तास चांगली झोप झाली. अगदी प्रसन्न जाग आली.काल एकदाच क्षणभर का होईना, मनात तरळून गेलेला,"आपण ट्रेक इथेच थांबवावा का?"ह्या विचाराचा आज कुठे मागमूसही उरला नव्हता. मनात होते,  "इरादे अगर पक्के हो, तो डगमगाए कदम क्यु? हौसले बुलंद हो तो सहमा सा हो मन क्यु? मंज़िल अब दूर नहीं.. बस संभल के चलना, कभी न रुकना, हार ना मानना, बस्स .. चलते रहना।" - वृंदा टिळक आमच्या सगळ्याच कॅम्पसाईट्स भन्नाट जागांवर होत्या. आजची स्यालमीची कॅम्प साईट देखील त्याला अपवाद नव्हती. नजर पोचेल तिथपर्यंत फक्त पर्वत रांगा आणि जंगल. मानवी वस्तीची जवळपास काहीच चाहूल नाही.  📷Samrat Darda  सगळ्यांचे आवरून वॉर्म अप करून आम्ही निघालो. आजचा सगळा रस्ता सुंदर असणार होता. काल इतके चढ उतार चढून उतरून आता सगळ्यांची चांगली तयारी झाली होती. शिवाय आज मी नीकॅप्स देखील घातल्या होत्या!! त्यामुळे समजा जरी आज रस्ता अवघड असला असता तरी काळजीचे काही कारण नव्हते.

ग्यानबोक पॅलेस, सेऊल, साऊथ कोरिया

राष्ट्रीय अस्मितेची चिन्हे परकीय आक्रमक पुसून टाकायचा प्रयत्न करतात, करतातच. जगभर अशी असंख्य उदाहरणे सापडतील. कारण त्याशिवाय त्यांना त्यांची सत्ता निर्माण करता येणार नसते. पण मग त्या त्या देशातील, देशावर प्रेम असणारे लोक काय करतात हे जाणून घ्यायचे असेल तर एक उदाहरण सांगते. आपल्याला सेऊल मधील ग्यानबोक  पॅलेस याच्याविषयी वाचायला हवे. ------------- तसा पोचायला आम्हाला थोडा उशीरच झाला होता. शेवटची इंग्लिश गाईडेड टूर चुकते की काय अशी भीती वाटायला लागली होती. अनेक कोरियन युवक युवती राजवाड्याकडे जाताना दिसत होते. विशेष म्हणजे त्यांनी पारंपरिक कोरियन पोशाख घातले होते. फार छान दिसत होते ते सगळे. आम्ही गेलो होतो, कोरियाच्या सार्वभौमत्वाचे मानचिन्ह असलेल्या ग्यानबोक पॅलेसला ( Gyeongbok Palace ) भेट देण्यासाठी.  तिकिटाच्या काउंटर जवळच राजवाड्याचे मुख्य प्रवेशद्वार आहे. त्याचे नाव आहे ग्वान्गमन गेट.( Gwanghwamun) . सेऊलच्या पुरातन इतिहासाचे प्रतीक असलेले हे प्रवेशद्वार १३९५ मध्ये बांधले गेले आहे. आज हे प्रवेशद्वार कोरियाची ओळख बनलेले आहे. कोरियाच्या वास्तुशास्त्राप्रमाणे, कोरियाची भरभराट व्हावी म्ह

Deoriatal - Chandrashila trek - Part 1 - Preparation

We dream… we dream about many things … but we strive to make only few of them a reality and leave the rest of the dreams as dreams only, to cherish them someday in our leisure time. A high altitude trek was one such dream of mine, always enthralling and yet a little daunting. So for years that dream remained a dream without becoming a reality. In November, my friend Dhanshree Jagtap did the Deoria Tal Chandrashila trek with Indiahikes. While chatting with her, I could get detailed information about this trek. She told that in March and April, rhododendron flowers will be blooming in this region … and the dormant dream was awakened once again. It is said that DeoriaTal is the lake where the famous Yaksha and Yudhishthira conversation had taken place. On the way to the summit, Tungnath is the highest temple of Shankara in the world, one of the Panch Kedars. It is said to have been built by the Pandavas. The summit point of the trek is Chandrashila. The place where Chandra did Tapas. It i

नागाव

  नागाव म्हणजे माडापोफळींच्या वाड्या. नागाव म्हणजे केळीच्या बागा. नागाव म्हणजे सुंदर स्वच्छ समुद्रकिनारा.  नागाव म्हणजे वस्त्रगाळ मऊ वाळूचा किनारा.  नागाव म्हणजे अनेक मंदिरे. नागाव म्हणजे लक्षवेधी दीपमाळा. नागाव म्हणजे कोपऱ्या कोपऱ्यावर भेटणारे तळे! नागाव म्हणजे तळ्यात फुललेलीअनेकानेक कमळे!! नागावच्या शेजारचे  अक्षी, चौल, रेवदंडा ही देखील अशीच गावे. नितांतसुंदर, साधी. अलिबाग आणि ह्या सर्व गावांना मिळून अष्टागर असे म्हणत असत. आठ गावांचा समूह.  अलिबाग पर्यटन स्थळ म्हणून ७० च्या दशकापासूनच प्रसिद्ध झाले होते. तेव्हा शांत निवांत असलेले अलिबाग नंतर खूपच गजबजले आणि मग दुसऱ्या सहस्त्रकात अलिबागशेजारील रेवदंडा, नागाव, चौल ही लहान लहान गावे देखील पर्यटनस्थळे म्हणून विकसित होऊ लागली.  ह्या निवांत, शांत गावांना जणू अचानक खडबडून जाग आली. तिथेही पर्यटकांची गर्दी वाढू लागली. स्थानिक लोकांना रोजगार, विकासाची संधी, अर्थार्जनाची संधी त्यात दिसली.  गावांवर आधुनिक पेहराव चढला आणि तिथे उदयाला आली मुंबईकरांची आवडती पर्यटनस्थळे.  आता तर परिस्थिती अशी आहे की जवळ जवळ एका आड एका वाडीत आपल्याला रिसॉर्ट झालेला द

हम्पी- विठ्ठल मंदिर

तुंगभद्रा नदीच्या काठावर वसलेले  हम्पी . तिसऱ्या शतकापासून ह्या शहराचे उल्लेख आहेतच.  चौदाव्या शतकातल्या विजयनगर साम्राज्याची राजधानी असलेले  हम्पी .  विजयनगर साम्राज्यासोबतच  या शहराची देखील प्रगती  झाली आणि जगातले  एक अत्यंत श्रीमंत, भरभराटीला आलेले शहर म्हणून हम्पी मान्यता पावले. विदेशातून देखील व्यापारी  हम्पी ला येत असत.  चौदाव्या शतकाच्या आधीदेखील तिसऱ्या शतकापासून इतकेच काय, अगदी रामायण कालात देखील  हम्पीचे  उल्लेख आपल्याला सापडतात. अजून देखील ऋष्यमुक सारखी पर्वतांची नावे असतील किंवा पम्पा सरोवर, किष्किंधा अशी ठिकाणांची नावे असतील, आपल्याला सतत रामायणाचा संदर्भ दिसत राहतो. हनुमानाचे जन्मस्थान, राम लक्ष्मण हनुमानाला भेटले ते ठिकाण देखील ह्याच परिसरात आहे. त्यामुळे अनेक भाविक नेहमीच  हम्पी ला भेट देत असतात. इतिहास संशोधकांसाठी, कलेच्या अभ्यासकांसाठी देखील  हम्पी  फार महत्त्वाचे आहे ते त्यातील एकाहून एक सुंदर, कोरीव काम असलेल्या मंदिरांमुळे! युनेस्कोने देखील या संपूर्ण भागाला जागतिक वारसा स्थळ म्हणून मान्यता दिलेली आहे.  हम्पीतील  खरे तर सगळीच मंदिरे पाहण्याजोगी आहेत इतकेच काय तिथ

Deoriatal Chandrashila trek - Part 2- - Sari to Deoriatal.

The next morning, the trek started with a steep climb!! At one point during the climb, we turned back and bade goodbye to the Sari base camp. It was not known whether we would successfully complete the trek or not. But I was sure that we will definitely come back with a life changing experience.   Sari Base camp  📷 Supan Shah The road was paved with rough stones. But while climbing I was telling myself that these stones were better than walking in the slippery soil. 📷 Pawan Gowda You can guess how much the climb was, from this photo, but if you want to know how we were climbing, there is a video! विडिओ - सम्राट दर्डा https://youtube.com/shorts/CJuWDSml8XU?feature=share The initial, few meters part of the road passed through populated areas. But the houses there were very few and sparse. Green fields were visible everywhere. Farming was done on the mountain slopes, by step method. This greenery enlivened the entire slope. The view 📷 Supan Shah 📷 Samrat Darda After walking on the ste